We vieren onze hoogtepunten, maar wat doen we met onze dieptepunten?

We leven in een maatschappij die succes zichtbaar maakt en tegenslag liever verbergt. We leren al jong dat prestaties tellen, dat controle iets goeds is, en dat een “goede dag” er een is waarin alles soepel verloopt. Maar het leven zelf houdt zich niet aan die regels.

Iedereen kent momenten waarin emoties het overnemen. Angst, verwarring, plotselinge onrust — ze komen zonder waarschuwing en kunnen je uit evenwicht brengen. Wat veel mensen dan proberen, is controleren. Ze willen het gevoel verklaren, wegdenken of onderdrukken.

Maar hier ligt een fundamenteel principe: Niet alles wat ongemakkelijk is, is verkeerd. En niet alles wat gevoeld wordt, hoeft begrepen te worden voordat het erkend mag worden.

Een jonge vader vertelde me eens hoe hij, zittend op de grond naast het bed van zijn dochter die plotseling ziek was geworden, zich volledig machteloos voelde. Hij kon niets oplossen. Niets controleren. Maar in die nacht ontdekte hij wat echte aanwezigheid was. Hij bleef. Hij luisterde. En dat maakte alle verschil.

In plaats van te vragen: “Hoe kom ik hier zo snel mogelijk uit?”, kun je ook vragen: “Hoe kan ik hier op de juiste manier in aanwezig zijn?” Dat is geen zwakte. Dat is leiderschap. Intern leiderschap.

Vier principes voor omgaan met innerlijke diepte

1. Erken het moment zonder oordeel
   Acceptatie is geen zwakte, maar helderheid. Je benoemt wat er is, zonder het te dramatiseren of te verkleinen. “Er is angst.” “Er is spanning.” Dat is de waarheid van nu. En dat is oké.
2. Wees aanwezig zonder haast
   Gevoelens vragen niet om tempo, maar om ruimte. Als je probeert emoties te versnellen, blokkeer je ze. Maar als je erbij blijft, kunnen ze zich natuurlijker bewegen — vaak sneller dan je denkt.
3. Zoek geen directe betekenis
   Inzichten komen vaak pas achteraf. Het moment zelf vraagt geen interpretatie, maar aandacht. Je hoeft het niet te begrijpen om het serieus te nemen.
4. Zie het als oefening in persoonlijke groei
   Net zoals een spier sterker wordt door weerstand, groeit innerlijke rust
   door met moeilijke momenten bewust om te gaan. Niet door ze te vermijden, maar door ze te dragen. Niet omdat je moet veranderen, maar omdat je mag groeien.

“Between stimulus and response, there is a space.
In that space is our power to choose our response.
In our response lies our growth and our freedom.”
– Viktor Frankl

Wanneer we leren onze dieptepunten niet te bestrijden, maar te begrijpen en wanneer we niet reageren uit angst, maar kiezen vanuit aanwezigheid, dan bouwen we aan een dieper soort kracht. Een kracht die niet afhankelijk is van omstandigheden,
maar geworteld is in bewustzijn.

Reflectieoefening: Aanwezig zijn in het midden van de storm

Als je merkt dat je in een moment van innerlijke onrust belandt, probeer dan het volgende:

• Stop even fysiek met wat je doet. Ga zitten. Zet beide voeten stevig op de grond. Adem langzaam drie keer in en uit.
• Benoem wat je voelt, zonder oordeel. Zeg zachtjes in jezelf: “Er is angst.” Of: “Ik voel spanning.” Meer is niet nodig. Geen verhaal, geen analyse. Alleen waarneming.
• Vraag jezelf: Moet dit nu opgelost worden? Soms is het antwoord: nee. Niet nu. Nu is er ruimte nodig. En jij kunt die ruimte geven.
• Sluit af met deze zin: “Ik hoef dit moment niet te veranderen om er bewust in aanwezig te zijn.” Herhaal dit zacht, tot je voelt dat er iets ontspant.

Want in de ruimte tussen voelen en reageren, ligt jouw kracht. Niet om te winnen van je gevoelens, maar om ze als mens met moed te dragen.

Wil je hulp bij het klimmen uit je dieptepunt?

Stuur me een bericht: info@vitaal-therapie.nl. Ik help je graag.